Naaalala ni Matt Sciamanna ang araw na natanggap niya nang maayos ang tawag. Siya ay 20 at isang sophomore sa kolehiyo sa San Jose State University na nag-aaral ng agham sa nutrisyon. Tumawag ang kanyang ina upang ipaalam sa kanya na mahal siya nito at umaasa siyang maaaring makatulong siya sa kanyang mga gastusin sa pamumuhay. Agad na nakakuha ng trabaho si Matt at sa susunod na taon at kalahati, nagtrabaho siya ng 38 oras sa isang linggo habang nag-aaral nang full-time at nagboboluntaryo. Ngunit nang ang kanyang kalusugan ay nagsimulang humina at ang kanyang nakakapagod na iskedyul ay naging sobra-sobra, kinailangan niyang lumipat sa isang hindi gaanong masinsinang trabaho na mas mababa ang bayad.
Ang kanyang nabawasang kita ay hindi umabot upang makabili ng sapat na pagkain. Siya ay walang katiyakan sa pagkain: laktawan ang pagkain, umaasa sa isang limitadong diyeta, natulog kapag siya ay nagugutom. Dahil ayaw na niyang dagdagan ang stress sa sitwasyon ng kanyang mga magulang, ginawa ni Matt ang lahat para itago ang katotohanan at palaging sinasabi sa kanyang ina na ok lang siya. Ngunit mahirap - "walang gustong magsinungaling sa kanilang ina," sabi niya.
Kapag masikip ang mga badyet, kadalasang pagkain ang unang pinuputol. “Kung ano ang mangyayari, kailangan mong magpasya: 'Buweno, mayroon akong part-time na trabahong ito at kailangan ko ng gas upang pumunta sa aking part-time na trabaho; pupunta ba ako sa grocery store at bibili ng $40 na halaga ng grocery, o magbabayad ba ako ng $40 at maglalagay ng gasolina sa aking sasakyan?'”
Nagtatrabaho si Matt bilang nangunguna para sa SJSU Peer Health Education team at sa Student Hunger Committee nang malaman niya na siya mismo ay nahihirapan sa pagkain at maaaring makinabang mula sa tulong na tinuturuan niya sa ibang mga estudyante. “Na-realize ko, 'ako ito.' Ito ay isang sandali ng pag-aaral para sa akin - ito ay medyo nagpakumbaba sa akin.
At para sa maraming mga mag-aaral sa kolehiyo, ang pakikibaka ng kawalan ng pagkain ay higit pa sa pagkain. Sabi ni Matt, “kapag nag-college ka, parang ibang liga ang papasok mo. Nagsasanay ka para maging susunod na henerasyon ng mga pinuno. Ikaw ay nasa pagsasanay upang maging isang propesyonal. Habang papunta ka sa kolehiyo, pakiramdam mo ay dapat kang lumipat sa direksyong iyon. Ngunit kapag ikaw ay walang katiyakan sa pagkain, mayroon kang ganitong imahe sa iyong ulo kung saan ka dapat naroroon, ngunit pakiramdam mo ay wala ka doon. Parang may dalawang pathways at hindi mo sila ma-contact. Parang pinapabayaan mo ang pamilya mo.”
Natuklasan na mayroon siyang maaasahang mapagkukunan ng libreng pagkain mula sa Second Harvest of Silicon Valley sa pamamagitan ng SJSU Spartan Food Pantry nagbigay ng kaluwagan. "Nakakaginhawa mula sa pagkabalisa ng literal na hindi makagawa ng isang pagkain para sa iyong sarili na malaki."
At medyo pinadali nito ang mga tawag sa telepono sa kanyang ina. "Ito ay isang masayang sandali kapag nagawa kong maging tapat sa pagsasabi na ako ay tunay na okay at na ako ay magiging maayos." Ang kakayahang umasa sa libreng suporta sa pagkain ay nangangahulugan na maaaring tumutok si Matt sa paaralan at makakuha ng kanyang degree sa nutritional science.
Pagkalipas ng limang taon, Si Matt ang direktor ng pagkain at nutrisyon serbisyo sa Washington Hospital sa Fremont. Tumutulong ang kanyang team na maghatid ng mga pagkain sa pagitan ng 400 at 600 na mga pasyente bawat araw, na tinitiyak na nakukuha nila ang mga nutrients na kailangan nila para gumaling at manatiling maayos. Sinabi ni Matt na ginamit niya ang kanyang karanasan bilang isang mag-aaral "sa bawat trabaho na mayroon ako."
At alam niya na ang hindi kapani-paniwalang dami ng trabaho na inilagay niya sa mga klase, pagboboluntaryo at mga trabaho sa paaralan ang nagdala sa kanya kung nasaan siya ngayon. “Kapag tayo ay tumuntong sa kolehiyo, hindi lamang natin iniisip ang pagkuha ng degree – ang pagkuha lamang ng degree ay hindi nagse-set sa iyo na makakuha ng isang tungkulin – kailangan mong gumawa ng malaking halaga ng pagboboluntaryo o magtrabaho upang ihiwalay ang iyong sarili kapag ikaw [ nagtapos at] pumunta upang makakuha ng trabaho. Hindi lang basta pagpasok sa school. Ang pagkain ay nagpapahintulot sa mga mag-aaral na gawin ang lahat ng mga bagay na kailangan nilang gawin upang lumipat sa papel na inaasahan ng lipunan. Napaka foundational nito.”
Si Matt ay masigasig sa pagtiyak na ang lahat sa aming komunidad ay may sapat na pagkain - alam niya ang kahalagahan ng pagtanggap ng tulong upang malampasan ang mahihirap na panahon.
"Sa Bay Area, ito ay isang malaking problema na kinakaharap namin," sabi niya. “Ang tanging paraan para ma-overcome natin iyon ay kung magsasama-sama tayo bilang isang komunidad. Ang [magkaroon] ng isang problema na kasing-saligan ng kawalan ng access sa pagkain ay isang bagay na dapat mag-apoy sa ating lahat na nais na magtulungan upang matugunan at malutas ang problemang iyon.
Matt Sciamanna