یک مطالعه جدید نشان می دهد که اثرات طولانی مدت ناامنی غذایی بر کودکان چقدر خطرناک است. محققان موسسه ملی سرطان (NCI) و دانشگاه کلگری اولین مطالعه طولانی مدت را در مورد تأثیر گرسنگی بر سلامت عمومی انجام دادند و کودکان را از بدو تولد تا 21 سالگی ردیابی کردند.

گزیده ای از مجله تایم.

در تجزیه و تحلیل جدید، دانشمندان متوجه شدند کودکانی که گرسنه بودند حد اقل یک بار در زندگی آنها 2.5 برابر بیشتر احتمال داشت که 10 تا 15 سال بعد از سلامت کلی ضعیفی برخوردار شوند، در مقایسه با کسانی که هرگز مجبور نبودند غذا نخورند. شارون کرک پاتریک، نویسنده ارشد این مقاله، یکی از همکاران مهمان در NCI، می‌گوید: «تحقیق ما نشان می‌دهد که گرسنگی و ناامنی غذایی واقعاً از نظر شانس زندگی کودکان مضر است.

این مطالعه از یافته‌های قبلی حمایت می‌کند مبنی بر اینکه دوره‌های متعدد گرسنگی بیشتر از یک تجربه مجزا از گرسنگی منجر به بیماری می‌شود: کودکان در تحلیل کرک پاتریک کسانی که دو یا چند دوره گرسنگی را تجربه کردند، بیش از چهار برابر بیشتر از کسانی که هرگز گرسنه نبودند، گزارش کردند که وضعیت بدی دارند. او می‌گوید این رابطه حتی پس از بررسی عوامل دیگری که می‌توانند بر سلامتی تأثیر بگذارند، مانند سن، جنس و ویژگی‌های خانواده مانند درآمد، همچنان قوی باقی ماند.

حتی یک تجربه گرسنگی می تواند اثرات ماندگاری بر سلامت کودک داشته باشدواقعیتی که به‌ویژه با توجه به افزایش هشیارکننده خانواده‌های آمریکایی که در سال 2008 مجبور به زندگی بدون غذا شدند، نگران‌کننده است: 15% از خانواده‌های آمریکایی گزارش دادند که در میزان یا کیفیت غذایی که مصرف می‌کنند، نسبت به 11% در سال قبل، مقداری سازش را گزارش کردند.

در حالی که این مطالعه مکانیسم خاصی را که توسط آن گرسنگی بر سلامت طولانی مدت تأثیر می گذارد، بررسی نکرد، کرک پاتریک حدس می زند که عوامل روانی و فیزیولوژیکی ممکن است در کار باشند. او می‌گوید گذشته از تأثیر منفی آشکاری که کمبود مواد مغذی و کالری کلیدی می‌تواند بر رشد و نمو داشته باشد، استرس روانی ناشی از ناامنی غذایی - ناتوانی در تهیه یک منبع غذایی ثابت و با کیفیت - می تواند برای جوانان نیز مضر باشد.

در سرمقاله‌ای همراه با این مطالعه که در آرشیو پزشکی اطفال و نوجوانان منتشر شده است، متخصصان اطفال پیشنهاد می‌کنند برنامه‌های تغذیه کودکان موجود را تقویت و گسترش دهند که از طریق قوانینی مانند قانون برنامه تغذیه کودک امکان‌پذیر شده است، که بودجه‌ای را برای تلاش‌های غذا و تغذیه، از جمله برنامه مکمل فراهم می‌کند. برنامه تغذیه برای زنان، نوزادان و کودکان، برای اطمینان از اینکه کودکان بیشتری غذای مورد نیاز خود را دریافت می کنند. کرک پاتریک می‌گوید: «تحقیق واقعاً ما را وادار می‌کند تا به تأثیری که مداخلات سیاسی مختلف بر ناامنی غذایی می‌تواند بر سلامتی داشته باشد، نگاه کنیم. این غیرقابل قبول است که در کشورهایی مانند ایالات متحده و کانادا، ما در مورد میلیون ها کودک صحبت کنیم که در خانواده هایی با دسترسی نامشخص به غذا زندگی می کنند.